تحلیل کهن‌الگویی شخصیت «کوش پیل‌دندان» با روی‌کرد به کهن‌الگوهای «پیر خردمند» و «ولادت دوباره»

کهن­الگوها در تجربه­های نخستین آدمی ریشه دارند و به این دلیل، در ناخودآگاه فردی و جمعی نوع بشر جای گرفته­اند و به صورت پیدا و پنهان در همۀ شؤونات زندگی انسانی بویژه ادبیات (حماسی) که انعکاس­دهندۀ ناخودآگاه فردی و جمعی است، حضور و بروز دارند. بر این پایه، موضوع تحقیق حاضر، نگاهی به شخصیت کوش پیل­دندان بر اساس کهن­الگوهای مورد نظر یونگ از جمله پیر خردمند و ولادت دوباره است. یونگ برای این دو کهن­الگو، مؤلفه­هایی را در نظر گرفته که نمودهای آن در زندگی کوش بازتاب داشته است. مهم­ترین نتایج تحقیق حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است، نشان می­دهد که هم­سو با آراء یونگ، با ظهور کهن­الگوی پیر خردمند، شخصیت اصلی داستان یعنی کوش پیل­دندان، دچار تحولات معنوی گسترده­ای گردیده و در اثر رهنمودهای پیر فرزانه و روشن­گری­های او، به فردی اخلاق­مدار و پای­بند به امور روحانی بدل شده است، به طوری که گویی از نو زنده شده و حیات مجددی را تجربه کرده است. اگرچه کوش در ابتدا شخصیتی ضدقهرمان بوده، اما تحت تأثیر تعالیم پیر دانـا، بر تاریکی­های درونی خود غلبه کرده و پادشاه و قهرمانی مردمی شده است. با توجه به مؤلفه­های کهن­الگوهای یادشده در داستان، مراحل زندگی کوش بـه سه دورۀ پیش از تـحول، آماده­سازی برای تحول و نوزایی شخصیتی تقسیم می­شود.